بررسی رابطه دلزدگی زناشویی با دینداری و تاب‌آوری در زنان نابارور و بارور

زمینه و هدف: تجربه ناباروری می‌تواند بر روابط بین زوجین تأثیر منفی بگذارد. بنا بر گزارش‌های تحقیقی برخی ویژگی‌ها به افراد در مواجه با مشکلات زناشویی کمک می‌کند که در زنان نابارور کمتر مورد بررسی قرار گرفته است.  لذا هدف این پژوهش مقایسه دلزدگی زناشویی زنان بارور و نابارور، بررسی رابطه‌ی بین دلزدگی زناشویی با دینداری و  تاب‌آوری در زنان بارور و نابارور و پیش‌بینی دلزدگی زناشویی  بر اساس میزان دینداری و تاب‌آوری در زنان نابارور بود.  روش بررسی: روش این پژوهش، توصیفی و از نوع علی مقایسه‌ای و همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زنان بارور و نابارور مراجعه‌کننده به مراکزدرمان ناباروری و مطب‌های خصوصی زنان در سطح شهر تهران در سال 1391 بود. نمونه موردمطالعه شامل100 زن نابارور و 100 زن بارور  بودند که به روش نمونه‌گیری از نوع در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه‌های دلزدگی زناشویی پاینز، تاب‌آوری کونور و دیویدسون و مقیاس دینداری آرین برای گردآوری داده‌ها استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS (نسخه 16) و آزمون‌های آماری t مستقل، تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که دلزدگی زناشویی زنان نابارور بیشتر از زنان بارور است (01/0>p). همچنین در زنان نابارور بین دلزدگی زناشویی با دینداری و تاب‌آوری همبستگی معکوس وجود داشت (05/0>p). در زنان بارور نیز بین دینداری و دلزدگی زناشویی رابطه‌ی منفی معنادار به دست آمد؛ اما رابطه بین تاب‌آوری و دلزدگی زناشویی معنادار نبود.  نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره بر روی نمرات زنان نابارور نیز نشان داد که دینداری و تاب‌آوری به‌طور معکوس،دلزدگی زناشویی را در زنان نابارور پیش‌بینی می‌کنند (05/0>p). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش می‌توان گفت که  ناباروری بر دلزدگی زناشویی تأثیر دارد. همچنین میزان دینداری و تاب‌آوری در زنان نابارور می‌تواند دلزدگی زناشویی را کاهش دهد؛ بنابراین آموزش مؤلفه‌های تاب‌آوری و تأکید بر افزایش دینداری می‌تواند به کاهش دلزدگی زناشویی کمک کند.